Detolμη και γοητεία! στο Δελφινάρειο.
Όλος ο θίασος του Δελφιναρείου που δινουν μια φανταγασμορική πλούσια παράσταση στο Δελφινάριο!
Ο Μάρκος Σεφερλής που εχει στήσει μια απολαυστική πολύωρη παράσταση στο Δελφινάρειο, αυτό το καλοκαίρι του κορωνοϊού!
παρεμβάλλονται χορευτικά ενώ κυριαρχούν τα έντονα φανταχτερά κοστούμια και τα εντυπωσιακά σκηνικά. Ακριβώς αυτά τα δύο στοιχεία στα κουστούμια και τα σκηνικά υπήρχαν και σε αυτή την παράσταση και το απολαμβάνες. Αλλά φυσικά αυτό που κυριαρχεί είναι ο αυτοσχεδιασμός και οι ατάκες του Σεφερλή. Υπάρχουν εννοείται όμως κείμενα δομημένα πού κριτικάρουν διάφορες καταστάσεις και πρόσωπα ιδιαίτερα πετυχημένα όπως για παράδειγμα το σκετς για το J2us και τον Τρύφωνα Σαμαρά. Ή η απολαυστική σκηνή με την αναφορά στην ταινία Το μικρό ψάρι του Οικονομίδη. Σε άλλα σκετσάκια κυριαρχούσε ο υπαινιγμός. Στην κριτική του ο Σεφερλής ήταν εύστοχος –εμείς τον χαρήκαμε- αλλά ακόμα και αν δεν καταλαβαίνεις τους υπαινιγμούς το βασικό στοιχείο είναι ότι η παράσταση έβγαζε ακράτητο γέλιο. Οι ατάκες, οι μούτες, το στήσιμο υπηρετούσαν αυτό: το να βγάλει η παράσταση πολύ γέλιο και ο στόχος επιτεύχθηκε ιδανικά. Εμείς φύγαμε έχοντας ευχαριστηθεί την παράσταση, έχοντας γελάσει με την καρδιά μας ενώ ταυτόχρονα διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που βλέπουν και κρίνουν τα πολιτικά μας πράγματα και τις καταστάσεις που ζούμε. Προσέχοντας μάλιστα και τις τιμές του θεάτρου διαπιστώσαμε πως αυτά τα δεκαπενταριά και εικοσάριά και κάποιες φορές δεκάρικα που χρειάζεσαι για να δεις την παράσταση δεν αντιπροσωπεύουν παρά ούτε το μισό από τα χρήματα που θα άξιζε για να τη δεις. Λόγω δουλειάς βλέπουμε πολλές θεατρικές παραστάσεις και πηγαίνουμε συχνά και στην Επίδαυρο. Ε, λοιπόν από αρκετές από αυτές φύγαμε αγανακτισμένοι. Και σίγουρα η δουλειά του Μάρκου ήταν πολύ πιο τίμια, ειλικρινής, καλοδουλεμένη και με γνώση, αντίθετα με πολλές άλλες ψευτοκουλτουριάρικες που ψαρεύουν σε θολά νερά και εν τούτοις κάνουν ντόρο.
Σίγουρα αξίζει να πάτε στο Δελφινάρειο, να δείτε την παράσταση και να την απολαύσετε!Την πορεία του Μάρκου Σεφερλή την παρακολουθώ σχεδόν από την αρχή. Είχα ένα φίλο που ήταν βοηθός σκηνοθέτη του Ανδρέα του Μορφονιού που σκηνοθετούσε το «Ταξί». Εκεί ο Σεφερλής έδινε δείγματα της μετέπειτα πορείας του αυτοσχεδιάζοντας. Έτσι ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα βασικό στοιχείο της τέχνης του. Παρ’ όλα αυτά πολλοί τον κατηγορούν πώς επαναλαμβάνεται στα αστεία του. Όμως ας μην ξεχνάμε πως όλοι οι κωμικοί, ακόμα και οι πιο σημαντικοί χρησιμοποιούν την επιτυχημένη μανιέρα αλλά πολλές φορές και εκφράσεις για παράδειγμα το Ασουπή ήταν χαρακτηριστική ατάκα του Χατζηχρήστου. Από κει και πέρα δεν ξέρω για ποιους λόγους τον Σεφερλή τον απαξίωναν πολλοί από τους συναδέλφους του. Ίσως δεν έκανε καλό μάρκετινγκ, είτε γιατί κάποιοι ζήλευαν τη γρήγορη θετική εξέλιξη του, είτε για το γεγονός πώς πήρε ο ίδιος τα ηνία στα χέρια του και χρηματοδοτούσε τις παραγωγές του κάνοντας βήματα που άλλοι δεν τολμούσαν ή δεν είχαν επιτυχία σε αυτό. Είναι όμως επίσης γεγονός πως οι δουλειές που παρουσιάζει ο Σεφερλής είναι τιμιες, καλοδουλεμένες και προσεγμένες, ενώ απευθύνονται σε όλο το κοινό καθώς πάρα πολύ συχνά προσέχει τις εκφράσεις του και χρησιμοποιεί τον υπαινιγμό ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του ακόμα και παιδιά.
Αλλά ας έρθουμε τώρα στην τελευταία του παράσταση το Detolμη και γοητεία που παρακολουθήσαμε. Αυτή μας θύμισε τις παλιές επιθεωρήσεις. Φυσικά είχε και διαφορές ως προς αυτές. Εκείνες ήταν πολυθεματικές, αγγίζοντας ένα ευρύ φάσμα θεμάτων από την πολιτική ζωή. Στις παραστάσεις του Σεφερλή ένα θέμα κυριαρχεί και εξαντλείται σε κάθε παράσταση. Επίσης στις επιθεωρήσεις πρωταγωνιστούσαν πολλοί μεγάλοι κωμικοί ενώ στο Δελφινάριο κυριαρχεί ο Σεφερλής και τα πάντα περιστρέφονται γύρω του. Κατά τα άλλα, όμως, η δομή και το στήσιμο είναι παρόμοιο: υπάρχουν τα σκετσάκια που σατιρίζουν κάποια κατάσταση ή πρόσωπα, και ανάμεσα τους