Back to the future, προς τα
1955!
Ο Δ. Λιγνάδης, καλλιτεχνικός διευθυντης του Εθνικού και σκηνοθέτης της παράστασης "Πέρσες" του Αισχύλου, Εθνικό θέατρο, Επίδαυρος, 24-25/7/20
Η Β. Σταυροπούλου στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, Εθνικό θέατρο, Επιδαυρος, 31/7-1/8/20
"Όρνιθες", του Αριστοφάνη, ΚΘΒΕ, στην Επίδαυρο, 7-8/8/20
Τα Επιδαύρια φέτος ξαναγυρίζουν
στην εποχή της δημιουργίας τους, στα 1955!! Τότε ξεκίνησαν με παραστάσεις του
Εθνικού Θεάτρου και φέτος με πρόφαση και αφορμή τον κορονοϊό περιορίζονται σε
τρεις όλες και όλες παραστάσεις των δύο Εθνικών μας θεάτρων: του Εθνικού
Θεάτρου και του ΚΘΒΕ.
Τα Επιδαύρια αλλά και το ελληνικό φεστιβάλ ξεκίνησαν με στόχο να υποβοηθήσουν την ανάπτυξη του τουρισμού κι ακριβώς για αυτό εντάχθηκαν στο υπουργείο Τουρισμού και παρέμειναν εκεί για πάνω από 40 χρόνια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Όμως σιγά-σιγά έχασαν τον προσανατολισμό τους λόγω της αίγλης που απέκτησαν κι έγιναν τόπος επιδείξης των διαφόρων μαθητευόμενων μάγων-σκηνοθετών που ήθελαν να επιδείξουν τις τάχα μου πρωτοποριακές τους απόψεις και την βιρτουαλιτέ τους και κάπου έτσι έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Αυτό το φαινόμενο μάλιστα την τελευταία δεκαετία, μετά τον ολετήρα Γ. Λούκο είχε παραγίνει καθώς έτσι ανέβαιναν παραστάσεις τάχα μου πρωτοποριακές, στην πραγματικότητα όμως έτσι δικαιολογούσαν το χαμηλό τους κόστος και ήταν απλά αποτυχημένα πειράματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Αιτία ήταν η κρίση που βοηθούσε την κυβέρνηση μέσω του Λούκου να δίνει περιορισμένο μπάτζετ στο Φεστιβάλ. Ο κορονοϊός περιόρισε και αυτός το budget και έτσι λόγω ατολμίας φτάσαμε να ανεβάσουμε μόνο τρεις παραστάσεις από τα ούτως ή άλλως χρηματοδοτούμενα εθνικά μας θέατρα στην πραγματικότητα όμως θα έπρεπε να ανέβουν περισσότερες παραστάσεις αφού έχουμε σα στόχο το να ξαναφέρουμε τουρισμό. Αλλά ίσως ούτε και οι ιθύνοντες του ΕΟΤ δεν πιστεύουν ότι θα το πετύχουν. Ποιες είναι οι φετινές παραστάσεις;
Τα Επιδαύρια αλλά και το ελληνικό φεστιβάλ ξεκίνησαν με στόχο να υποβοηθήσουν την ανάπτυξη του τουρισμού κι ακριβώς για αυτό εντάχθηκαν στο υπουργείο Τουρισμού και παρέμειναν εκεί για πάνω από 40 χρόνια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Όμως σιγά-σιγά έχασαν τον προσανατολισμό τους λόγω της αίγλης που απέκτησαν κι έγιναν τόπος επιδείξης των διαφόρων μαθητευόμενων μάγων-σκηνοθετών που ήθελαν να επιδείξουν τις τάχα μου πρωτοποριακές τους απόψεις και την βιρτουαλιτέ τους και κάπου έτσι έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Αυτό το φαινόμενο μάλιστα την τελευταία δεκαετία, μετά τον ολετήρα Γ. Λούκο είχε παραγίνει καθώς έτσι ανέβαιναν παραστάσεις τάχα μου πρωτοποριακές, στην πραγματικότητα όμως έτσι δικαιολογούσαν το χαμηλό τους κόστος και ήταν απλά αποτυχημένα πειράματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Αιτία ήταν η κρίση που βοηθούσε την κυβέρνηση μέσω του Λούκου να δίνει περιορισμένο μπάτζετ στο Φεστιβάλ. Ο κορονοϊός περιόρισε και αυτός το budget και έτσι λόγω ατολμίας φτάσαμε να ανεβάσουμε μόνο τρεις παραστάσεις από τα ούτως ή άλλως χρηματοδοτούμενα εθνικά μας θέατρα στην πραγματικότητα όμως θα έπρεπε να ανέβουν περισσότερες παραστάσεις αφού έχουμε σα στόχο το να ξαναφέρουμε τουρισμό. Αλλά ίσως ούτε και οι ιθύνοντες του ΕΟΤ δεν πιστεύουν ότι θα το πετύχουν. Ποιες είναι οι φετινές παραστάσεις;
Πέρσες
του Αισχύλου, Εθνικό θέατρο, σκην. Δ. Λιγνάδης
Αυτή η παράσταση είναι
επετειακή καθώς αναφέρεται στη ναυμαχία της Σαλαμίνας που φέτος συμπληρώνονται
2.500 χρόνια από τότε που έγινε. Βέβαια, σε άλλες χώρες, ένα τέτοιο γεγονός θα
δημιουργούσε ένα πανδαιμόνιο από happenings, στην ψωροκώσταινα όμως
περιοριζόμαστε να προετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε του χρόνου τα 200 χρόνια της
Παλιγγενεσίας. Ο σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο διευθυντής του Εθνικού, ο Δ.
Λιγνάδης και ξέρουμε τι να περιμένετε. Θα είναι μία στρωτή παράσταση με αρκετά
ευρήματα και κατά πάσα πιθανότητα καλά κουστούμια και στρωτές εώς πολύ καλές ερμηνείες.
Δεν ξέρουμε όμως αν η παράσταση θα ανέβει επίπεδο. Κριτήριο για κάτι τέτοιο
είναι οι λύσεις που θα δώσει ο σκηνοθέτης σε δύο πράγματα:
Το ένα είναι η τριπλή επανάληψη από τον Αισχύλο
της λίστας των ονομάτων των Περσών στρατηγών που έπεσαν στη ναυμαχία. Ο ποιητής
το έκανε αυτό για να τονίσει το μεγαλείο της νίκης αλλά και το μέγεθος της
συμφοράς των Περσών. Αυτά τα κατεβατά των ονομάτων, τρεις φορές
επαναλαμβανόμενα είναι κρίσιμο το πώς θα δοθούν για να μη γίνουν κουραστικά.
Ένα δεύτερο θέμα είναι η
επίκληση της Άτοσσης και των γερόντων προς το Θεό του κάτω κόσμου ώστε να
επανέλθει το πνεύμα του Δαρείου στη γη για να τους συμβουλέψει για το πρακτέον.
Να μην ξεχνάμε όμως ότι ο Αισχύλος ήταν μύστης και μετείχε στα Ελευσίνια, άρα
αυτή η επίκληση είναι μία μαγική τελετή και σαν τέτοια θα πρέπει να δοθεί και
μάλιστα για κάποιους θα πρέπει το κείμενο να ακουστεί όπως και γράφτηκε γιατί
οι ήχοι είναι και αυτοί μέρος της τελετής. Οι Ινδοί την αλληλουχία συγκεκριμένων
ήχων την ονομάζουν μάντρας. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα δευτερεύοντα στοιχεία…
Λυσιστράτη
του Αριστοφάνη, Εθνικό θέατρο σκην. Ο. Παπασπηλιόπουλου.
Εδώ βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα
νερά κυρίως γιατί ο σκηνοθέτης δεν έχει δώσει εμφανή δείγματα γραφής. Το καστ
είναι πολύ καλό και η Γουλιώτη και η Σταυροπούλου είναι καλές και σίγουρα θα
βγει μία ευχάριστη παράσταση αλλά με τα λιγοστά στοιχεία που έχουμε δεν ξέρουμε
αν θα δοθεί το βάθος του κειμένου κι αν θα δικαιωθεί ο ποιητής. Αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να περάσετε
άσχημα…
Όρνιθες του Αριστοφάνη, ΚΘΒΕ, σκην. Γ. Ρήγα.
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου
Ελλάδας κάνει το τόλμημα να ανεβάσει τις Όρνιθες. Είναι ένα δύσκολο έργο που αν χρησιμοποιηθεί
όλο το κείμενο χωρίς εμπνευσμένη σκηνοθεσία και εξαιρετικές ερμηνείες η
παράσταση θα πάει άπατη. Επιπλέον υπάρχει το φάντασμα της παράστασης του Κουν,
στη θεϊκή μουσική του Χατζιδάκι, που αποτελεί το μέτρο κάθε νέου ανεβάσματος Ο
μόνος που κατά τη γνώμη μας κατάφερε να κάνει ένα καλό ανέβασμα ακόμη και με το
βάρος αυτής της σύγκρισης ήταν ο Καραθάνος πρόσφατα. Για να το πετύχει όμως
είχε εξαιρετικό καστ και ταυτόχρονα αφαίρεσε μεγάλα κομμάτια του κειμένου που
θα λειτουργούσαν με δυσκολία στη δική του σκηνοθετική γραμμή έτσι ακόμα και
εκείνος που για μας και για κάποιους άλλους έδωσε μία ωραία παράσταση για
άλλους ήταν αιτία γκρίνιας και δυσφορίας. Πληροφορίες λόγω κορωνοϊού και για
αυτή την παράσταση δεν υπάρχουν πολλές, οι πρόβες συνεχίζονται εντατικά και θα
δούμε τι αποτέλεσμα θα προκύψει. Αλλά το
ΚΘΒΕ, ιδιαίτερα στον νέο αιώνα, έχει ανέβει και δίνει ενδιαφέρουσες παραστάσεις
αποφεύγοντας τις λούμπες των πειραματισμών στις οποίες έχει πέσει κάποιες
φορές το Εθνικό πχ με τη Λυσιστράτη του Μαρμαρινού και της Κιτσοπούλου (θου κύριε φυλακή τω στόματί μου)….
Συνοπτικά τρεις παραστάσεις όλες
κι όλες είναι, εμείς θα τις δούμε και το ίδιο θα συμβουλεύαμε και σας, είτε
βγουν επιτυχημένες είτε όχι!