Goran-Bregovic-City-garden

Goran Bregovic, City garden festival, Γαλάτσι.
Μια καλοκαιρινή γιορτή συναισθημάτων!

Goran Bregovic. Ο Μπρέγκοβιτς είναι από τους σημαντικότερους συνθέτες στην εποχή μας. Εχει γραψει υπέροχη μουσική σε εντελώς διαφορετικά είδη. Από ροκ στο Arizona dream, σε αναγγεννησιακή στο Βασίλισσα Μαργκό όσο κι έντεχνη πάνω σε παραδοσιακούς σκοπούς της χώρας του. Είχαμε κατά καιρούς την τύχη όχι μόνο να απολαύσουμε τις συναυλίες που έδωσε στη χώρα μας αλλά και να μιλήσουμε μαζί του στις 3 συνεντεύξεις που μας έχει δώσει. Τώρα έρχεται και παίζει στις

7 Σεπτεμβρίου στο Γαλάτσι στο υπέροχο Garden festival.

Μια καλοκαιρινή γιορτή συναισθημάτων λοιπόν. Μια γιορτή γεμάτη με ήχους γνώριμους από τραγούδια των Βαλκανίων που έγιναν και δικά μας τραγούδια. Ο διάσημος συνθέτης Γκόραν Μπρέγκοβιτς έρχεται στην Αθήνα και γιορτάζει μαζί μας την δύναμη της μουσικής, μια πανανθρώπινη γλώσσα που ενώνει αντί να χωρίζει και καταφέρνει να χτίζει γέφυρες από την μια καρδιά στην άλλη. «Πριν από λίγο καιρό, βρήκαν στη Γερμανία μια φλογέρα 20.000 ετών. Οι άνθρωποι έφτιαχναν μουσική πριν καλά καλά διαμορφώσουν γλώσσα. Να γιατί η μουσική έρχεται από ένα βαθύτερο μέρος μέσα μας και είναι πολύ πιο δυνατή από τις λέξεις...»

Η συναυλία του στο City Garden Festival by Christmas Theater περιλαμβάνει τις πιο διάσημες στιγμές του από το παραδοσιακό «Ederlezi» και τον «Καιρό των Τσιγγάνων» μέχρι το «Mesecina» και το «Kalasnjikov» αλλά και το υπέροχο «Ausencia» από το «Undergound» και φυσικά μελωδίες που ντύθηκαν με ελληνικούς στίχους και έγιναν αγαπημένα τραγούδια όπως «Το Βενζινάδικο» ή το «Θεός αν είναι» και το «Παραδέχτηκα».
Παράλληλα ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς θα παρουσιάσει και την αγαπημένη του δισκογραφική δουλειά που έχει τίτλο «Τρία Γράμματα από το Σεράγεβο» και περιέχει έναν ύμνο για την γενέθλια πόλη του συνθέτη. Μωσαϊκό από Χριστιανούς Εβραίους και Μουσουλμάνους πριν από τον πόλεμο του 90 το Σεράγεβο είχε την ποικιλία και την ανοιχτή ματιά μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας που είχε να δώσει πολλά στα πιο ανήσυχα παιδιά της. Αυτή είναι και η αφετηρία του Three Letters from Serajevo.
Το Σεράγεβο είναι μια μεταφορά γι’ αυτό που ζούμε σήμερα στην Ευρώπη» είχε πει ο Μπρέγκοβιτς σε μια παλιότερη του συνέντευξη, «τη μια μέρα ζούμε αρμονικά σαν καλοί γείτονες Χριστιανοί Εβραίοι και Μουσουλμάνοι και την επόμενη μπορεί να σφαχτούμε για αυτόν ακριβώς τον λόγο».
Η εισαγωγή στο νέο του άλμπουμ είναι μια όμορφη ιστορία.
Ένας παππούς Εβραίος στέκεται μπροστά από το Δυτικό τείχος ή Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ και προσεύχεται. Ο δημοσιογράφος του CNN τον πλησιάζει και τον ρωτάει: «Μάθαμε ότι προσεύχεστε κάθε μέρα εδώ και 40 χρόνια μπροστά στο τείχος, για ποιους προσεύχεστε;» "Προσεύχομαι για ειρήνη μεταξύ των χριστιανών, των Εβραίων και των Μουσουλμάνων. Προσεύχομαι ώστε το μίσος και ο πόλεμος να τελειώσουν. Προσεύχομαι τα παιδιά μας να μεγαλώσουν ως υπεύθυνα όντα και να αγαπήσουν τους γείτονές τους"
"Και πώς αισθάνεστε μετά από σαράντα χρόνια προσευχής;" "Νιώθω σαν να μιλάω σε έναν τοίχο."
Όσο για τις φωνές του άλμπουμ, το casting είναι πραγματικά μοναδικό με τον Τυνήσιο σταρ Ρασίντ Αχά, τον Ισραηλινό φολκ Ασάφ Αβιντάν και την λάτιν/ποπ τραγουδίστρια από την Ισπανία, Bebe.
Η πρώτη επαγγελματική επαφή του Μπρέγκοβιτς με τη μουσική ήταν μέσω του συγκροτήματος Kodeksi, το οποίο αργότερα εμπλουτίστηκε με νέα μέλη και μετονομάστηκε σε Bijelo Dugme (Λευκό Κουμπί). Το συγκρότημα αυτό από το Σαράγιεβο έμελλε να γίνει ένα από τα πιο γνωστά της Γιουγκοσλαβίας. Όταν το συγκρότημα άρχισε να διαλύεται, εκείνος στράφηκε στη σύνθεση μουσικής για ταινίες. Το στυλ του επηρεάστηκε έντονα από τη μουσική τω Ρομά, ενώ διατήρησε και πολλά από τα στοιχεία της παραδοσιακής μουσικής των Βαλκανίων. Τις πιο γνωστές δουλειές του αποτελούν η μουσική για τις ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα Ο Καιρός των Τσιγγάνων, Underground στο οποίο συνεργάστηκε και με την Σεζάρια Εβόρα και το Arizona Dream στην οποία συνεργάστηκε με τον Iggy Pop καθώς και για την ταινία Βασίλισσα Μαργκό του Πατρίκ Σερό, ωστόσο έχει γράψει μουσική για πάνω από 30 ταινίες.
Ο Μπρέγκοβιτς συνεργάστηκε με διάφορους γνωστούς καλλιτέχνες των Βαλκανίων, ανάμεσα στους οποίους η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας αλλά και η μεγάλη Τουρκάλα τραγουδίστρια Σεζέν Ακσού.
Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους του βαλκανικού ήχου έχει δηλώσει γι’ αυτό τα εξής: «Η βαλκανική μουσική συνεχίζει να αρέσει και να παράγεται για τον ίδιο λόγο με το πανκ. Φέρνει την τρέλα, δεν είναι απλά μουσική. Και όλοι χρειαζόμαστε λίγη τρέλα...»
Η μουσική των Βαλκανίων έρχεται στην Αθήνα. Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς λατρεύει την Ελλάδα και ετοιμάζεται για την επιστροφή του στη χώρα μας ετοιμάζοντας μια γιορτή γεμάτη αγάπη. Όπως λέει: «Θα ήθελα να σας πω κάτι. Είστε τόσο τυχεροί που έχετε γεννηθεί σε μία από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα για να παραπονεθεί κανείς, αλλά σκεφτείτε λίγο την ιστορία σας, το φως, τη θάλασσα. Και μόνο το άκουσμα της λέξης «Ελλάδα» σε κάνει να χαμογελάς από όποιο μέρος του κόσμου και αν είσαι…»
Μαζί του θα έχει όπως πάντα τη μπάντα του, The Wedding and Funeral Band, καθώς και ένα σύνολο 10 εγχόρδων και χορωδών.

Η κριτική μας:Όσοι πήγαν για να ακούσουν τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς σε ποιο ποιοτικότερες συνθέσεις του όπως παραδείγματος χάριν κάποιες από τις συνθέσεις του από την ταινία Βασίλισσα Μαργαρίτα, από το Arizona dream, ή από τον Καιρό των τσιγγάνων και κάποιες από τις ελληνικές εκτελέσεις κομματιών του από την ίδια ταινία απογοητεύτηκαν. Βέβαια κάποια από αυτά ακουστηκαν. Παραδείγματος χάριν από το Arizona dream ακούστηκε το Death Car, από τις ελληνικές διασκευές ακούστηκαν κάποια αλλά δυστυχώς με βουλγαρική προφορά και αυτό έριχνε την ποιότητα και αναρωτιόμασταν γιατί η παραγωγή δεν κάλεσε κάποια καλή Ελληνίδα να τα ερμηνεύσει στην περίπτωση που η Πρωτοψάλτη δεν δεχόταν. Όμως το νέο πρόσωπο του Μπρέγκοβιτς βασίζεται στο ρυθμό και στη διασκέδαση. Άλλωστε η μπάντα του ονομάζεται funeral and weddings Band. Και φυσικά, Μπρέγκοβιτς είναι αυτός, το πέτυχε απόλυτα Όλοι γύρω μου χόρευαν ακατάπαυστα από την αρχή μέχρι το τέλος της συναυλίας. Άλλωστε και εμείς οι ίδιοι αρκετά συχνά κινιόμασταν στο ρυθμό της μουσικής. Ένα άλλο στοιχείο που θεωρώ ότι πρέπει να σημειωθεί είναι ένα είδος επαναστατικού στοιχείου αριστεριστής απόχρωσης. Τελειώνει με δύο συγκεκριμένα τραγούδια και όχι μόνο στη συγκεκριμένη συναυλία αλλά και σχεδόν σε όλες τις τελευταίες. Πρώτα με το Bella ciao ένα επαναστατικό τραγούδι και ολοκληρώνει με το Καλασνίκοφ. Σκεφτείτε το! Πάντως και εμείς αλλά και όσοι βρέθηκαν στη συγκεκριμένη συναυλία απολαύσαμε και αυτό το νέο πρόσωπο του Goran Bregovic ενός από τους μεγαλύτερους μουσικούς της εποχής μας