Αναρχίας μείζον ουκ έστιν κακόν. Και του εγωισμού εγώ θα πρόσθετα. Vegan ή...
Vegan ή....
Συγκάτοικοί μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι τα ζώα. Κι οφείλουμε να τα σεβόμαστε. Κάτι που δεν κάνουμε. Ας μην το φτάσω αυτήν τη στιγμή σε θέματα που μοιάζουν για τους πολλούς ακραία. Ας μην αναφερθώ πως ίσως δεν θα έπρεπε καν να τα χρησιμοποιούμε για τροφή. Ας δεχτώ πως για λογούς υγείας, όπως λένε κάποιοι, με γονιδιακές αιτίες, πρέπει να καταναλώνουμε κρέας. Όμως ούτε υπερβολική χρήση θα έπρεπε να κάνουμε, αλλά κυρίως θα έπρεπε να τα σεβόμαστε ακόμη περισσότερο και να μην τα βασανίζουμε ούτε κατά την διάρκεια της σύντομης ζωής τους, ούτε κατά την ώρα της σφαγής τους, που θα έπρεπε να γίνεται απολύτως ανώδυνα κι ανεπαίσθητα γι αυτά. Δεν θα έπρεπε επίσης να σφάζονται νεογέννητα ζώα. Όταν ακούτε μοσχαράκι γάλακτος θα πρέπει να αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει η λέξη γάλακτος και να απομακρύνεστε τρέχοντας μπας και λήξει αυτή η βαρβαρότητα.
Ούτε θα έπρεπε να καταναλώνουμε κάθε τι που κινείται. Βασικό κριτήριο το να χάνονται όσο το δυνατόν λιγότερες ζωές. Αυτό μπορεί να γίνει με την κατανάλωση ογκωδέστερων ζώων. Αυτό είναι και το θέμα μιας κορεατικής ταινίας της Okja του σκηνοθέτη που κέρδισε ακριβώς προ κορωνοϊού το όσκαρ με την ταινία παράσιτα. Και προφανή ερεθίσματα για τον σκηνοθέτη πρέπει να ήταν οι βαρβαρότατες διατροφικές συνήθειες όχι μόνο των συμπατριωτών του αλλά και γενικότερα και των Σινοιαπώνων που με το marketing καταφέρνουν να παρουσιάσουν τους βάρβαρους πολιτισμούς τους ως ευγενείς, φιλοσοφημένους κι εκλεπτυσμένους. Εκλεπτυσμένους όταν βράζουν ζωντανούς σκύλους για να τους φάνε, όταν τρώνε ωμά κρέατα ή ζωντανά νεογέννητα χαμστερ, όταν τρώνε φίδια, σαύρες, και δεκάδες άλλα ζωικά είδη καθαρά ή ακάθαρτα με αποτέλεσμα την ανάπτυξη επιδημιών και όχι μόνον.